is...

საღამო იყო. მიდიოდა უბრალოდ, ქურთუკის ჯიბეებში ხელჩაწყობილი. თავჩაღუნული. მწარე ოცნებას გაკიდებული. ქარი წეწავდა მის ცხოვრებას და წვიმა რეცხავდა კედლებს.
არ უთქვამს, ვგრძნობდი... მხოდოლ ერთხელ გამომხედა, მაგრამ მის თვალებში ამოვიკითხე სევდა, სასოწარკვეთა...
წინ წავიდა, მიიმალა...
ვიხსენებდი, ვუკვირდებოდი, ჩემთვის ვმსჯელობდი. დასკვნები გამომქონდა,
-უაზროდ...
ქუჩაში მისი ნახვის იმედით გამოვედი,
-ამაოდ... არავინ იყო....
-თავი მოიკლა?!
-არა?!
-მაშინ ვინ იყო ის?!
-ჩაგაფიქრა?!
-ჰო, მე დავფიქრდი, ვინ იყო ის.......